Uluru
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
09 Mei 2015 | Australië, Yulara
Om jullie een beetje een idee te geven van waar we zijn en welke afstand we afgelegd hebben komen er nu een paar korte blogs met de grappige en bijzondere dingen die we meegemaakt hebben.
Na Port Augusta was de Uluru onze eerste stop, het hart van Australië met een hoop culturele geschiedenis van de aboriginals. De reis er naartoe was op zichzelf al heel bijzonder: uren lang over een snelweg door de woestijn heen rammelen. Vaak kom je maar heel af en toe een auto tegen en de trucks worden langer naarmate je verder naar t noorden gaat. We zaten hier op 3 trailers, wat hier al een officiële road train is en 53 meter lang is. Voor het inhalen moet je dan ook bijna een kilometer uittrekken
De Uluru zelf ligt bij een klein dorpje: Yulara, wat voornamelijk bestaat door het tourisme en eigenlijk alleen een ‘resort’ is die gericht is op de toeristen die de Uluru komen bezoeken. Gelukkig ook een camping en redelijk geprijsd. Gelijk weer tijd gehad voor een wasje en hardlopen, best warm weer zeg maar
Tegen zonsondergang was er een uittocht van de camping en ging iedereen het ‘kleurenspel’ van de ondergaande zon op de Uluru bekijken. Wij natuurlijk precies op tijd aangekomen en ons tussen de Aziaten gepropt die er met hun tablets of kanonnen hele ritsen fotos maakten zonder echt op te kijken en te genieten.
De volgende dag vroeg ons bed uit en de zonsopgang bekeken, veel minder indrukwekkend, maar als je er dan toch bent… Terug op de camping de boel ingepakt, ontbeten en echt het park ingegaan. Het culturele centrum bezocht en meer geleerd over hoe de Aboriginals geloven dat de Uluru ontstaan is. Na een rondje om de berg te hebben gereden besloten dat het te toeristisch is om te gaan lopen (file lopen zeg maar) en naar de Olgas gegaan (vergelijkbaar, maar minder druk), daar wel lekker gelopen en ons eerste kleurtje weer gevangen.
Na Port Augusta was de Uluru onze eerste stop, het hart van Australië met een hoop culturele geschiedenis van de aboriginals. De reis er naartoe was op zichzelf al heel bijzonder: uren lang over een snelweg door de woestijn heen rammelen. Vaak kom je maar heel af en toe een auto tegen en de trucks worden langer naarmate je verder naar t noorden gaat. We zaten hier op 3 trailers, wat hier al een officiële road train is en 53 meter lang is. Voor het inhalen moet je dan ook bijna een kilometer uittrekken
De Uluru zelf ligt bij een klein dorpje: Yulara, wat voornamelijk bestaat door het tourisme en eigenlijk alleen een ‘resort’ is die gericht is op de toeristen die de Uluru komen bezoeken. Gelukkig ook een camping en redelijk geprijsd. Gelijk weer tijd gehad voor een wasje en hardlopen, best warm weer zeg maar
Tegen zonsondergang was er een uittocht van de camping en ging iedereen het ‘kleurenspel’ van de ondergaande zon op de Uluru bekijken. Wij natuurlijk precies op tijd aangekomen en ons tussen de Aziaten gepropt die er met hun tablets of kanonnen hele ritsen fotos maakten zonder echt op te kijken en te genieten.
De volgende dag vroeg ons bed uit en de zonsopgang bekeken, veel minder indrukwekkend, maar als je er dan toch bent… Terug op de camping de boel ingepakt, ontbeten en echt het park ingegaan. Het culturele centrum bezocht en meer geleerd over hoe de Aboriginals geloven dat de Uluru ontstaan is. Na een rondje om de berg te hebben gereden besloten dat het te toeristisch is om te gaan lopen (file lopen zeg maar) en naar de Olgas gegaan (vergelijkbaar, maar minder druk), daar wel lekker gelopen en ons eerste kleurtje weer gevangen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
