Koe op de weg

Op onze rit van Katherine naar Kakadu, waar we gokten op een gratis camping, beseften we weer waarom we normaal gesproken niet in het donker rijden, nog maar net het park uit sprongen de walibies al alle kanten op en net voor de afslag naar de snelweg besloot er eentje dat ie nog wel net even over kon steken voor onze auto. Gelukkig had ik m al gespot en was ik al begonnen met remmen, maar hem schampen kon ik niet voorkomen. Hij maakte dan ook een hele mooie slider, sprong weer op en was ‘veilig’ aan de over kant. En dan heb je het nog over kleine schattige walibies, de kangoeroes heb ik daar niet zoveel gezien, maar die zijn soms 3x zo groot en laten je dan ook achter met een serieuze deuk… toch geluk gehad dus.

Net toen we de hoop opgegeven hadden om een onbetaalde camping te gaan vinden langs de snelweg draaide er ook nog net op tijd een koe z’n kont om op de snelweg, maar vonden we wel een camping. Nog nooit zo blij geweest met een blauw bordje met een boompje en een picknickbankje 

De koeien lopen trouwens in hele gebieden gewoon over de snelweg, sommige ranches zijn namelijk zo groot dat het niet uit kan om het helemaal af te zetten. Er wordt dan doodleuk een bordje neergezet: ‘Ranch, next 250 km unfenced road, stock crossing’. Een koe meer of minder is dan blijkbaar niet zo’n probleem en je snapt dan ook gelijk waarom de gemiddelde boer een ‘bullbar’ op z’n auto heeft.